می‌گفت پس کلید این درهای بسته را از کجا پیدا کنم، گفتم:

 گفت:   

حالا دیگه اشکهای من بود که داشت خودش رو از اون مخفی می‌کرد ولی صداش آشکار کننده همه چیز بود، رفت سراغ کتاب حافظ و شروع کرد به خوندن این شعر:

                             مژده ای دل که دگر باد صبا باز آمد

                                   هدهد خوش خبر از طرف سبا باز آمد

                            برکش ای مرغ سحر نغمه داودی باز

                             که سلیمان گل از باد هوا باز آمد

                           عارفی کو که کند فهم زبان سوسن

                               تا بپرسد که چرا رفت و چرا باز آمد

                             مردمی کرد و کرم لطف خدا داد بمن

                            کان بت ماه رخ از راه وفا باز آمد

                             لاله بوی می‌ نوشین بشنید از دم صبح

                           داغ دل بود به امید دوا باز آمد

                               چشم من در پی این قافله در راه بماند

                           تا به گوش دلم آواز درا باز آمد

                           گرچه حافظ در رنجش زد و پیمان بشکست

                                       لطف او بین که به صلح از در ما باز آمد